Odnoszę wrażenie, że era kolejnych Pitbulli nie będzie mieć końca. Producenci nadal będą mieli ochotę odcinać kupony, co jest zrozumiałe, ale nie tłumaczące ewentualnie niskiego poziomu produkcji. Tym razem żegnamy się z Patrykiem Vegą i witamy reżysera, który ma odpowiedni warsztat i potrafi z niego korzystać – Władysław Pasikowski.
Straciłam kilka godzin z życia, ale to wpisane w branżę. Jestem do tego przyzwyczajona, że recenzowanie filmów nie zawsze będzie czystą przyjemnością. Obowiązki wzywały, a nie mogę skreślić filmu po plakacie/zwiastunie. Czy mogło być dobrze?
Nie do końca rozumiem, co jest takiego w filmach Patryka Vegi, że tak bardzo ekscytują widzów. Żaden kolejny polski film, nie wzbudza tyle kontrowersji. Za ,,gorącym tematem’’ idzie ciekawość i box office’y zostają rozbite (cel Vegi – osiągnięty). Tym samym reżyser ma fundusze na realizacje kolejnych pomysłów (niestety trochę ich ma). Sama nie jedną rozmowę na ten temat przeprowadziłam wśród znajomych, którym podobał się Pitbull. […]
Nie mam większych wątpliwości co do tego, że jeśli podobała Ci się poprzednia część Pitbull. Nowe porządki, najnowsza – Pitbull. Niebezpieczne kobiety, również przypadnie Ci do gustu. W takiej sytuacji biegiem na film. Niestety, w drugą stronę ta zasada również działa. Wpis z przymrużeniem oka. Minimalny warunek: poczucie humoru. 😉
